Τα «δικαιώματα νερού» είναι τίτλοι ιδιοκτησίας ισόβιοι, ξέχωροι από τη γη και έχουν εμπορική αξία, όπως ακριβώς ένα σπίτι, ή ένα κτήμα. Μπορείς να το νοικιάσεις, να το χρησιμοποιήσεις, ή να το κρατήσεις χωρίς να το κάνεις τίποτα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, για να το πουλήσεις ακριβά.
Στη χώρα, που θεωρείται πρωτοπόρος στις εφαρμογές του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα νερά πωλούνται. Ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα καταλήγουν σε ιδιώτες, σε επιχειρήσεις και κερδοσκόπους που θεωρούν το νερό επένδυση με σκοπό το κέρδος. Στη Χιλή το νερό δεν θεωρείται πια αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά εμπορεύσιμο προϊόν. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει, πως αν είσαι αγρότης δεν μπορείς να ποτίσεις το χωράφι σου ακόμα και αν αυτό βρίσκεται στις όχθες του ποταμού διότι το ποτάμι μπορεί να ανήκει σε άλλους. Αντιστοίχως, δεν μπορείς να πάρεις νερό αν δεν έχεις «δικαίωμα» και συλλαμβάνεσαι αν πιαστείς επ' αυτοφώρω.
Όλα ξεκίνησαν το 1981, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ όταν δημιουργήθηκε ο Κώδικας του Νερού (Codigo de Aguas), ένα πακέτο νόμων οι οποίοι θεμελιώνουν ότι το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά ιδιωτικό προϊόν.
Ο κύριος που μιλάει, είναι ο γενικός διευθυντής της αθλιότερης εταιρίας του κόσμου, της Nestle, της εταιρίας που έχει καταστρέψει τις χώρες του τρίτου κόσμου με τα παιχνίδια που κάνει με το κακάο και τον καφέ.
Ο κυνισμός του κυρίου αυτού, που παρομοιάζει τους ανθρώπους με αγελάδες που θέλουν πότισμα (προφανώς για να του δώσουν γάλα), δείχνει τις απόψεις της παγκόσμιας ελίτ για το νερό.
Αν έχετε κι εσείς την "ακραία" άποψη ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό στο οποίο πρέπει να έχουν όλοι πρόσβαση, δέιτε το βίντεο αυτό μήπως και "συνετιστείτε"...
...και μετά σκεφτείτε αν πρέπει να επιτρέψουμε να "αξιοποιηθούν" οι εταιρίες ύδρευσης.
Καμαρώστε τον:
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια