Η γη βρίσκεται αυτή τη
περίοδο στα πρόθυρα εισόδου σε μια Εποχή νέου Παγετώνα, σύμφωνα με μια μεγάλη
και συναρπαστική συλλογή αποδεικτικών στοιχείων μέσα από το χώρο της επιστήμης
του κλίματος.
Πολλές πηγές δεδομένων που παρέχουν τη βασική γνώση μας για τη
μακροπρόθεσμη αλλαγή του κλίματος δείχνουν ότι η θερμή, δώδεκα χιλιάδων χρόνων
περίοδος ολόκαινου, μάλλον σύντομα πλησιάζει στο τέλος της και στη συνέχεια η
γη θα επιστρέψει σε συνθήκες Εποχής Πάγων για τα επόμενα 100.000 χρόνια.
Η Γη στα πρόθυρα μια εποχής
παγετώνων
Οι Πυρήνες πάγου, οι πυρήνες
ιζημάτων των ωκεανών, το γεωλογικό αρχείο και οι μελέτες των αρχαίων φυτικών
και ζωικών πληθυσμών, όλα μαζί καταδεικνύουν ένα κανονικό κυκλικό μοτίβο μιας
Εποχής Παγετώνων που κάθε μέγιστο της παγετωνικής περιόδου έχει διάρκεια
περίπου 100.000 χρόνιων, στην οποία παρεμβάλλονται θερμές μεσοπερίοδοι, που
κάθε μια διαρκεί περίπου 12.000 χρόνια.
Κατά τη διάρκεια της
δεκαετίας του 1970 ο διάσημος Αμερικανός αστρονόμος Καρλ Σαγκάν και άλλοι
επιστήμονες άρχισαν να προωθούν τη θεωρία ότι τα «αέρια θερμοκηπίου», όπως το
διοξείδιο του άνθρακα (CO2) που παράγονται από τις ανθρώπινες βιομηχανίες, θα
μπορούσαν να οδηγήσουν σε καταστροφική υπερθέρμανση του πλανήτη. Από το 1970 η
θεωρία της «ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη» (AGW) έχει σταδιακά γίνει
αποδεκτή ως γεγονός από το μεγαλύτερο μέρος του ακαδημαϊκού κόσμου, και η
αποδοχή του AGW έχει εμπνεύσει ένα παγκόσμιο κίνημα για να ενθαρρύνει τις
κυβερνήσεις να κάνουν καθοριστικές αλλαγές για την πρόληψη της επιδείνωσης του
AGW.
Το 1999, το βρετανικό
περιοδικό «Nature» δημοσίευσε τα αποτελέσματα δεδομένων που προέρχονται από
πυρήνες πάγου παγετωνικής περιόδου που συλλέχτηκαν στο σταθμό Βοστόκ της Ρωσίας
στην Ανταρκτική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Τα δεδομένα του παγωμένου
πυρήνα Vostok περιλαμβάνουν καταγραφές της παγκόσμιας ατμοσφαιρικής
θερμοκρασίας, το ατμοσφαιρικό CO2 και άλλων αερίων του θερμοκηπίου και άλλα
αεροφερόμενα σωματίδια, που ξεκινούν από 420.000 χρόνια πριν και εκτείνεται ως
τις μέρες μας.
Βασικά δεδομένα στο
διάγραμμα του πάγου Vostok αποκαλύπτουν ότι τα παγκόσμια επίπεδα CO2 αυξάνονταν
τακτικά και μειώνονταν σαν μια άμεση αντίδραση του φυσικού κύκλου μιας Εποχής
Παγετώνων με ελάχιστες και μέγιστες τιμές, κατά τη διάρκεια των τελευταίων
τετρακοσίων είκοσι χιλιάδων χρόνων. Μέσα σε αυτό το φυσικό κύκλο, περίπου κάθε
110.000 χρόνια η παγκόσμια θερμοκρασία -που ακολουθείται από παγκόσμια επίπεδα
τιμών του CO2- κορυφώνεται, περίπου στα ίδια επίπεδα που κυμαίνεται και στις
μέρες μας.
Ο λόγος που τα επίπεδα CO2
αυξάνονται και μειώνονται παγκοσμίως, ανάλογα με τη παγκόσμια θερμοκρασία,
οφείλεται στο γεγονός ότι το κρύο νερό είναι ικανό να διατηρεί περισσότερο CO2
από ότι το ζεστό νερό. Αυτός είναι και ο λόγος που τα ανθρακούχα ποτά χάνουν
ποσοστά της ενανθράκωσης τους όταν αποθηκεύονται σε ένα ζεστό περιβάλλον.
Αποθηκεύουμε ανθρακούχα αναψυκτικά, το κρασί και τη μπύρα σε ένα δροσερό μέρος
για να εμποδίσουμε την ελάττωση του «αερίου» τους, που είναι το χαρακτηριστικό
της ενανθράκωσης τους, ή το περιεχόμενο σε CO2. Στη Γη αυτή τη στιγμή η
θερμοκρασία αυξάνεται ως αποτέλεσμα του φυσικού κύκλου της Εποχής των Πάγων.
Καθώς οι ωκεανοί ζεσταίνονται, απελευθερώνουν αυξανόμενες ποσότητες CO2 στην
ατμόσφαιρα.
Επειδή η απελευθέρωση του
CO2 από τους ωκεανούς του πλανήτη υστερεί σε σχέση με τις αλλαγές της
θερμοκρασίας της γης, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τα παγκόσμια επίπεδα
CO2 να συνεχίζουν να αυξάνουν για άλλα οκτακόσια χρόνια μετά το τέλος της
τρέχουσας μεσοπαγετωνικής θερμής περιόδου της γης. Θα πρέπει ήδη να είμαστε
οκτακόσια χρόνια εντός της επερχόμενης Εποχής των Πάγων πριν τα παγκόσμια
επίπεδα CO2 αρχίζουν να μειώνονται σαν αντίδραση στην αύξηση της ψύξης των
ωκεανών του κόσμου.
Σήμερα, είμαστε πάλι στην
κορυφή και κοντά στο τέλος μιας ζεστής μεσοπαγετωνικής περιόδου, και η γη είναι
τώρα στα πρόθυρα της επόμενης Εποχής των Πάγων. Αν είμαστε τυχεροί, μπορεί να
έχουμε λίγα χρόνια για να προετοιμαστούμε. Η Εποχή των Πάγων θα επιστρέψει, ως
συνήθως, στα πλαίσια του τακτικού και φυσικού κύκλου της, με ή χωρίς επίδραση
από τις επιπτώσεις της AGW.
Η θεωρία AGW βασίζεται σε
στοιχεία που προέρχονται από ένα γελοιωδώς μικρό χρονικό διάστημα και αυτό
δείχνει μια περιφρόνηση αδικαιολόγητη για την «μεγάλη εικόνα» των
μακροπρόθεσμων κλιματικών αλλαγών. Τα δεδομένα από την παλαιοκλιματολογία,
συμπεριλαμβανομένων των πυρήνων πάγου, ιζημάτων της θάλασσας, τη γεωλογία, τη
ζωολογία και την παλαιοβοτανολογία, δείχνουν ότι είμαστε στα πρόθυρα της
εισόδου μιας άλλης Εποχής των Πάγων, και τα στοιχεία δείχνουν επίσης, ότι η
σοβαρή και μόνιμη αλλαγή του κλίματος μπορεί να συμβεί μέσα σε λίγα μόνο
χρόνια. Ενώ η ανησυχία για την αμφίβολη απειλή της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης
του πλανήτη συνεχίζει να αποσπάει την προσοχή των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, η
πολύ πραγματική απειλή της επικείμενης και αναπόφευκτης Εποχής των Πάγων, η
οποία θα καταστήσει μεγάλα τμήματα του Βόρειου Ημισφαιρίου ακατοίκητα, ανοήτως
αγνοείται.
Ένα παράδειγμα των αποδεικτικών
στοιχείων ότι, οι αλλαγές της ηλιακής δραστηριότητας ευθύνονται για την αύξηση
της θερμοκρασίας του πλανήτη και όχι η επίδραση του ανθρώπου, όπως θέλει η
προπαγάνδα των κρατούντων. Η ηλιακή δραστηριότητα, όπως οι ηλιακές κηλίδες,
αυξήθηκαν – μειώθηκαν και στη συνέχεια αυξήθηκαν και πάλι κατά περίπου τον ίδιο
τρόπο, όπως η θερμοκρασία του πλανήτη. Μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή αντιστοιχία
βρέθηκε από δύο επιστήμονες, οι οποίοι επικεντρώθηκαν στην διάρκεια του κύκλου
των ηλιακών κηλίδων:
Gregory F. Fegel
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια