Γιαννακοχωρίτης

Καιρός να φεύγουν έτσι στα σκοτεινά...

Το σκοτάδι που έπαυσε τη φωνή της Δημόσιας Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης ήταν απολύτως εναρμονισμένο με το σκοταδισμό που επέφεραν οι πολιτικές οι οποίες εφαρμόζονται στον τόπο μας εδώ και τρία χρόνια δημιουργώντας συνθήκες διαβίωσης ακόμη και προ-πολεμικές και βάζοντας τη χώρα σε πολύ επικίνδυνες περιπέτειες

 έτσι ώστε να αμφισβητείται η δυνατότητά μας να επιβιώσουμε πλέον και ως χώρα με το δημόσιο πλούτο να ξεπουλιέται και να δεσμεύεται για δεκαετίες και τα θεσμικά εργαλεία για να υπερασπιστούμε στοιχειώδη δικαιώματά μας, να έχουν παραδοθεί σε ξένα κέντρα αποφάσεων από τους ιθαγενείς υπαλλήλους τους.

Και πόση ελευθερία στην έκφραση μπορεί να αντέξει στ' αλήθεια μια δημοκρατία που καταργείται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τις οποίες περιφέρουν οι εγχώριες μαριονέτες της τρόικας με λεονταρισμούς στον εξαθλιωμένο πλέον πολίτη αλλά απολύτως υποτακτικοί και εθελόδουλοι μπροστά στα δικά τους αφεντικά;

Βαριά κι ασήκωτη η δημοκρατία όταν εχθρό τους θεωρούν το λαό που όταν αντιστέκεται τον καίνε με χημικά και τον "συμμορφώνουν"με φύλλα επίταξης γιατί δεν αντέχουν όχι να διαπραγματευτούν μαζί του αλλά ούτε να ακούσουν τη φωνή του.

Κι αυτή ακριβώς τη φωνή θέλησαν με τη μέθοδο του γόρδιου δεσμού, όπως φιλάρεσκα δήλωσαν κάποιοι από το τρικομματικό στρατόπεδο -παραλληλίζοντας ίσως τον πρωθυπουργό της χώρας με τον Αλέξανδρο (;) - να διακόψουν.

Ακόμη κι αν η ΕΡΤ ήταν χειραγωγούμενη από τις διορισμένες κάθε φορά διοικήσεις των εκπροσώπων του δικομματισμού,δεν ταυτίζονταν από τους πολίτες με τα υπόλοιπα μιντιακά μέσα των υπεργολάβων και επιχειρηματιών αλλά την ένιωθαν σαν τη δική τους φωνή έστω παραποιημένη, αλλά με την προσδοκία κάθε φορά ότι τουλάχιστον στη δημόσια ραδιοτηλεόραση κάποια δυνατότητα παρέμβασης έχουν και τη δικαιούνται.

Η μεγάλη κινητοποίηση του κόσμου πανελλαδικά που έσπευσε να συμπαρασταθεί και να συμπαραταχθεί στον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ, δεν αποτελεί μόνο ένα σαφές μήνυμα ότι ο λαός μας που τόσο βάναυσα χτυπήθηκε, δεν έχασε το κουράγιο του να αγωνίζεται.

Δεν έκανε μόνο φανερή την ευαισθησία του σε θέματα δημοκρατίας, αλλά είναι και δείγμα πραγματικής ωριμότητας. Γιατί η ωριμότητα δεν εκφράστηκε ούτε επειδή δεν αντιδρά ο κόσμος γιατί τάχα επικροτεί τις πολιτικές σε βάρος του,όπως κατά καιρούς σπεύδουν να προκαταλάβουν τάχα ερμηνεύοντας τις αντιδράσεις μας οι εσωτερικοί υπάλληλοι της τρόικας και τα παπαγαλάκια τους. Ούτε όπως θρασύτατα δήλωσε ο βουλευτής της ΝΔ Σπηλιωτόπουλος δείγμα ωριμότητας αποτελεί ότι οι Έλληνες αναθεωρούν τον τρόπο ζωής τους και γι' αυτό πουλούν σπίτια,αυτοκίνητα και αλλάζουν δουλειά!!!

Είναι πράξη ωριμότητας γιατί δεν έπεσαν για άλλη μια φορά θύματα του διχασμού και της αντιπαράθεσης μεταξύ των κοινωνικών ομάδων που με τόσο ζήλο ως μέθοδο εφαρμογής της πολιτικής της ακολουθεί η κυβέρνηση και έσπευσαν να υπερασπιστούν αρχές και αξίες πάνω από μικρότητες και ιδιοτέλειες : το δικαίωμα στην εργασία,στην ελευθερία της έκφρασης,στη Δημοκρατία.

Η αυλαία που βίαια έπεσε μπροστά στα μάτια χιλιάδων ανθρώπων το βράδυ της Τρίτης ο κόσμος θα την ανοίξει κύριε πρωθυπουργέ.

Και δε θα σηκώσει μόνο την αυλαία ...

Θα αλλάξει και το έργο μαζί με τους πρωταγωνιστές και τους κομπάρσους...

Τουτουντζίδου Μαριάνθη