Γιαννακοχωρίτης

Η ανθρωπότητα είναι δυστυχισμένη
Μας μιλούν με τόσο ενθουσιασμό για τα επιτεύγματα του πολιτισμούς μας, την υλική ανάπτυξη της κοινωνίας, την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, την μετάβαση από το απολυταρχικό στο κράτος δικαίου και το κοινωνικό κράτος, θέλοντας έτσι να αποσπάσουν τη συγκατάβαση μας για όλες αυτές τις αδικίες και τα κακά με τα οποία σπέρνουν και οργώνουν τη γη του ανθρώπου, θερίζοντας έτσι την δυστυχία της ανθρωπότητας για να τραφούν αυτοί οι ίδιοι κι όλοι οι άλλοι όμοιοι τους.
Ένα λεπτό ανάλυσης της κοινωνικής μας πραγματικότητας είναι αρκετό για να διαπιστώσεις ότι ισχύει μονάχα το δίκαιο του ισχυρού και κανενός άλλου. Τι κι αν ονομάζουν τα καθεστώτα τους Δημοκρατίες; Τι κι αν αποκαλούν την υφαρπαγή του πλούτου δικαίωμα στην ιδιοκτησία; Τι κι αν θεωρούν αρμοδιότητα τα προνόμια τους; Ξυπνάτε… μας ρίχνουν σκόνη στα μάτια!
Είναι πολύ εύκολο να διακρίνεις την αλήθεια των πραγμάτων. Χρειάζεται απλά να αντιστρέψεις τον τόσο ρευστό πίνακα που ονομάζουμε πραγματικότητα. Να καταφέρεις δηλαδή να δεις τον κόσμο ανάποδα. Όπως τον έχουν δει οι μεγάλοι επαναστάτες. Αυτοί που προτίμησαν και χρησιμοποίησαν τη γλώσσα της αλήθειας.
Γιατί ποια είναι η αλήθεια; Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε μια κοινωνία δυστυχισμένη, με τους ανθρώπους που τη συναθροίζουν να ζούνε σε ρυθμούς ηθικής διάλυσης, έντονης αδικίας και απάνθρωπης εκμετάλλευσης. Σε μια κοινωνία όπου τα αρπακτικά όντα κυκλοφορούν και συναλλάσσονται μεταξύ τους… με όρους πονηρούς!
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου ο δάσκαλος βλέπει τον μαθητή του σαν εμπόδιο στην δουλειά του, ο πολιτικός τον συνάνθρωπο του σαν ψηφοφόρο, ο κληρικός τον πιστό σαν πηγή εσόδων. Ο άνθρωπος βλέπει τον συνάνθρωπο του σαν μέσο για άλλα πράγματα, ο γονέας το παιδί του σαν επιβεβαίωση του εαυτού του και όλοι μας όλους μας σαν χρήσιμες ευκαιρίες.
Η ανθρωπότητα είναι δυστυχισμένη. Έχει φτάσει στο χειρότερο της σημείο. Αυτό της μετάφρασης όλων των πραγμάτων με υλικούς και μόνο όρους. Το χρήμα, το κέρδος, η παραγωγή και η χρησιμότητα των πραγμάτων είναι τα μόνα στοιχεία που λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη. Η αγάπη, η φιλία, η αρμονία και η ειρήνη είναι για μας ρομαντική προσέγγιση του κόσμου… μονάχα για αφελείς ανθρώπους!
Μακάρι να κάνω λάθος. Να μην ισχύει το δίκαιο του ισχυρού… να μην υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μακάρι να ισχύει το αντίθετο, όπου όλοι μας έχουμε ισότιμη μεταχείριση από το Κράτος, την Αστυνομία, το Στρατό, το Δικαστήριο, το αφεντικό, την ίδια την κοινωνία. Μακάρι να είμαι εγώ το λάθος, και έτσι μεθυσμένος όπως είμαι από φευγαλέες οπτασίες, να βλέπω μονάχα δυστυχία σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι αισθάνονται και λειτουργούν σαν άνθρωποι… όπου οι άνθρωποι καρπώνονται επί ίσους όρους τα κέρδη του πολιτισμού τους!