Γιαννακοχωρίτης

Ο λύκος κι αν εγέρασε, αναδρομικά ζητάει…
Την ίδια ώρα όπου η χώρα βυθίζεται στην ύφεση και στην ανεργία, με τα σενάρια αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους να βρίσκονται στις πρώτες σελίδες του διεθνούς Τύπου,
πώς είναι δυνατόν άνθρωποι οι οποίοι κατά τεκμήριο φέρουν ένα σαφές μερίδιο ευθύνης για τη δημιουργία αυτής της κρίσης να διεκδικούν αναδρομικές αυξήσεις επί των ήδη παχυλών αποδοχών τους;

Πού ζουν και τι ακριβώς από όσα διαδραματίζονται γύρω μας δεν έχουν αντιληφθεί οι 800 και πλέον πρώην βουλευτές οι οποίοι διεκδικούν αναδρομικές αυξήσεις επί των συντάξεών τους, βασιζόμενοι σε αντίστοιχες που έλαβαν οι δικαστικοί για την περίοδο 2003 - 2007;

Όσα αποκάλυψε ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών της Βουλής η αντιπρόεδρος του β΄ τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Φλωρεντία Καλδή σχετικά με τις περίπου 800 υποθέσεις βουλευτών που ζητούν να τους δοθούν αυτές οι αναδρομικές αυξήσεις, οι οποίες αθροιστικά υπολογίζονται σε ποσό της τάξης των 200 εκατ. ευρώ, είναι σαφώς αντιπροσωπευτικά της λαϊκής ρήσης «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του»…
Δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι αυτοί ότι οι απαιτήσεις τους ισοδυναμούν, υπό τις περιστάσεις, με πρόκληση προς κάθε φορολογούμενο, στην «πλάτη» του οποίου θα εναποτεθεί ένα ακόμη βάρος;

Την ίδια ώρα όπου όλοι οι εν ενεργεία βουλευτές αποποιήθηκαν του δικαιώματός τους για τις αναδρομικές αυξήσεις, από πού αντλούν το ηθικό δικαίωμα να διεκδικούν ποσό της τάξης των 250.000 ευρώ έκαστος, όπως αποκάλυψε χθες η κ. Καλδή;

Ίσως οι άνθρωποι αυτοί να έχουν τον νόμο με το μέρος τους.
Ίσως και να τα πάρουν αυτά τα χρήματα.
Όμως, δεν αντιλαμβάνονται ότι με τις πράξεις τους αποξενώνουν ακόμη περισσότερο τον δοκιμαζόμενο πολίτη από όσους κρατούν ή κράτησαν τα ηνία της εξουσίας στον τόπο μας;
Ακόμη περισσότερο, δεν αντιλαμβάνονται ότι δίδουν την εντύπωση ανθρώπων οι οποίοι ευθέως αδιαφορούν για μια κατάσταση στη δημιουργία της οποίας συνέβαλαν και οι ίδιοι, ο καθένας στον βαθμό της ευθύνης που του αντιστοιχεί;
Εάν το γράμμα του νόμου το ορίζει, η Ελληνική Πολιτεία θα έπρεπε να ικανοποιήσει το αίτημα αυτών των ανθρώπων.

Θα όφειλε όμως να τους πληρώσει με ακριβώς το ίδιο «νόμισμα» που «πλήρωσαν» και αυτοί τον Έλληνα πολίτη και φορολογούμενο, όλα αυτά τα χρόνια, βοηθώντας στη διεύρυνση και μεγιστοποίηση του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Ας τους πληρώσει λοιπόν με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.

Τα ίδια αυτά ομόλογα που οι πράξεις των κυβερνώντων τη χώρα από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα απαξίωσαν και τα κατάντησαν κουρελόχαρτα στις διεθνείς αγορές…
Του Ν.Γ.Δρόσου
ΣΧΟΛΙΟ
Δηλαδή ,μας λέτε ότι 800 παράσιτα (πλέον των υποψηφίων 300ων) λαμβάνουν συντάξεις για τις ''υπηρεσίες'' τους στο έθνος και μάλιστα ότι αμείβονται αδρά για αυτές ως συνταξιούχοι, ενώ απολαμβάνουν και το ακαταδίωκτο και ατιμωρησία για τις πράξεις - δράσεις τους, όταν ήταν ενεργοί.

Αν συνυπολογισθεί δε και η σύνταξη ή τα εισοδήματα που επιτυγχάνουν μέσω της όποιας ιδιωτικής τους δραστηριότητας ,τότε μάλλον πρόκειται για μικρούς εθνικούς κροίσους, το δε επάγγελμα του πολιτικού αποδεικνύεται λίαν προσοδοφόρο.

Και όπως ίσως θα γνωρίζετε, αυτοί, οι συνταξιούχοι, ποτέ δεν απεμπλέκονται από την πολιτική δράση της χώρας, παρά συνεχίζουν να επηρεάζουν τα πράγματα και τις καταστάσεις και να κάνουν τις δουλειές τους (έκφραση) μέσω των δικτύων τους, ως ''γερόλυκοι'' της πολιτικής, ώστε στην ουσία τα αδικήματά τους να μη παραγράφονται ποτέ.