Το επικρατέστερο σενάριο συνεχίζει να είναι αυτό της 21 Ιουλίου, έστω και αν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μπορεί να δηλώνουν δημοσίως για την πιθανότητα κάποιων αλλαγών, αποκαλύπτοντας πως έκτος δημοσιότητας εξετάζονται πολλές διαφορετικές εκδοχές και εναλλακτικά σενάρια.

Σενάρια, όπως αυτό της ελεγχόμενη χρεοκοπίας με ένα «κούρεμα» της τάξης του 50% με αρχική επιδίωξη την παραμονή της χώρας εντός ευρωζώνης. Οι ενδείξεις που υπάρχουν μέσω των δηλώσεων, καταδεικνύουν πως εξετάζονται οι συνέπειες της δεύτερης επιλογής και πιθανοί τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισή τους.

 

Στην δεύτερη περίπτωση, το «κούρεμα» αφορά τα ομόλογα που έχουν στη διάθεση τους οι ιδιώτες (όχι αυτά που έχουν περάσει σε ΕΚΤ και τρόικα) και ένα τέτοιο «κούρεμα» υπολογίζεται να φέρει το δημόσιο χρέος περί το 100% του ΑΕΠ.

Επί της ουσίας, το μισό από το χρέος περίπου που θα κουρευτεί αφορά τις ελληνικές τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ασφαλιστικές και μη επιχειρήσεις και ιδιώτες.

Κατά συνέπεια θα αυξηθούν κατακόρυφα οι ανάγκες των τραπεζών για ανακεφαλαίωση «κρατικοποίηση». Η έκτος τόπου και χρόνου αριστερόστροφη εγχώρια πολιτική φιλολογία εικάζει πως κρατικοποίηση σημαίνει πως η κυβέρνηση θα τηλεφωνεί στον τάδε και τον δείνα τραπεζίτη και θα του δίνει εντολή πόσους να προσλάβει και πόσα και που δάνεια να δώσει.

Όσο βρισκόμαστε εντός της ευρωζώνης οι τράπεζες μπορούν να αντλήσουν ρευστότητα μόνο από την ΕΚΤ προσωρινά, από τις καταθέσεις και από την διεθνή διατραπεζική αγορά. Όσο οι καταθέσεις μειώνονται και οι διεθνής διατραπεζική αγορά είναι κλειστή ισχύει το, ουκ αν λάβοις παρά του έχοντος...

 

Για να επιστρέψουν οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να πειστούν πως δεν κινδυνεύουν από μια έξοδο από το ευρώ και από την δημευτική λαίλαπα των σοσιαλιστών μέσω της φορολογίας υπέρ των πελατών. Για να ανοίξουν οι διεθνείς τραπεζικές αγορές θα πρέπει να πειστούν πως η πορεία χρεοκοπίας έχει αντιστραφεί.

 

Αυτά δεν θα συμβούν, ούτε με την εφαρμογή της συμφωνίας της 21 Ιουλίου, ούτε ακόμη αν ισχύσει το σχέδιο βήτα, μιας ελεγχόμενης χρεοκοπίας, όπου οι ομολογιούχοι θα υποχρεωθούν να ανταλλάξουν τα ομόλογα τους στην μισή τους αξία.

 

Το έλλειμμα είναι το κλειδί...
 

Αυτά (η επιστροφή των καταθέσεων και η πρόσβαση των τραπεζών στη διεθνή διατραπεζική αγορά) θα αρχίσουν να δρομολογούνται μόλις ο κρατικός προϋπολογισμός της χώρας επιστρέψει σε πρωτογενή πλεονάσματα...

 

Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με την ακατάσχετη αύξηση της φορολογίας η οποία θα έχει σαν αποτέλεσμα να φτάσουν οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα από το ένα στα δυο εκατομμύρια προσεχώς. Η αύξηση των φόρων από ένα σημείο και μετά θα οδηγεί σε μείωση των εσόδων και το σημείο αυτό το έχουμε περάσει...

 

Αυτό επίσης δεν θα συμβεί σε ορατό ορίζοντα, αν μέχρι τέλος του χρόνου βγουν 30.000 σε εφεδρεία και το 2012 βγουν άλλες 100.000.   Εδώ που φτάσαμε μετά από τριάντα χρόνια πελατοκρατίας, θα πρέπει σε ένα μήνα ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων να γυρίσει στα επίπεδα των άρχων της δεκαετίας του ’80.

Ήτοι, περί τις 300.000...

 

Είμαι βέβαιος πως αυτό δεν θα γίνει με αξιοκρατικούς όρους και το πιθανότερο είναι η κομματική πελατοκρατία(που αφορά όλα τα κόμματα) να επιδιώξει να απομακρύνει το 10-20% που εργάζεται σκληρά και στέκεται η κρατική μηχανή όρθια προκειμένου να διατηρήσει τους πελάτες της...

 

Αυτό πιθανά θα οδηγήσει το δημόσιο σε κατάρρευση μαζί με το υπάρχον πολιτικό σκηνικό που αδυνατεί να μετασχηματιστεί.

 

 

Οι εξελίξεις επιταχύνονται εντός της χώρας και είναι πιθανό πλέον να έχουμε συμβάντα αρκετές εβδομάδες πριν το τέλος του έτους.

Κατά συνέπεια η αγορά θα συνεχίσει να κινείται νευρικά μέχρι να πλησιάσει κάποιο σχέδιο το οποίο θα εκλάβει σαν οριστική λύση.

 

Ανάλογες εξελίξεις υπάρχουν και στις ευρωπαϊκές αγορές και οι πιέσεις που δέχονται οι αγορές δημιουργούν προϋποθέσεις για την αλλαγή πλεύσης και από την ΕΚΤ, της οποίας όμως το καταστατικό για να αλλάξει ίσως χρειαστεί να προκύψουν έκτακτες συνθήκες.

 

Στο βαθμό που η υπάρχουσα κρίση εκτονωθεί στις προσέχεις λίγες εβδομάδες ή λίγους μήνες, το 2012 δεν έχει λόγο να μην αποδειχτεί μια καλή χρονιά για τις μετοχές εντός και έκτος...

 

Προς το παρόν, αξία έχει η παρακολούθηση αντιστροφής της διορθωτικής κίνησης του χρυσού η οποία θα οδηγήσει σε νέα υψηλά και πιθανόν τον τελευταίο και υπερβολικότερο κύκλο αυτοτροφοδότησης.

 

Το πότε χρονικά θα συμβεί αυτό περίπου, θα έχει σημασία και αν τις επόμενες εκλογές στις ΗΠΑ τις κερδίσει ο Κάρτερ ή ο Ρήγκαν...