Γιαννακοχωρίτης

κατάφερε να σταθεροποιήσει με ανορθόδοξες μεθόδους τη χώρα, η οποία έκτοτε εμφανίζει υψηλά ποσοστά ανάπτυξης, αλλά θεωρείται δημοσιονομικός παρίας. Ο Λαβάνια ήταν ο ηττημένος των εκλογών του 2007 απέναντι στη νυν ΠρόεδροΚριστίνε Φερνάντεζ ντε Κίρχερ. Σήμερα εργάζεται ως σύμβουλος.

Ο ίδιος βλέπει ομοιότητες στις σκηνές χάους που εκτυλίσσονται σήμερα στην Ελλάδα και σε όσα έζησε η Αργεντινή πριν από δέκα χρόνια. «Η μακρόχρονη ύφεση, το έλλειμμα προϋπολογισμού που χρηματοδοτείται με χρέη, η απώλεια της ανταγωνιστικότητας και οι κοινωνικές συνέπειες. Η κατάσταση στο Μπουένος Αϊρες ήταν όμως χειρότερη από όσα βλέπει κανείς σήμερα στην Αθήνα. Το 50% του πληθυσμού της χώρας είχε βρεθεί τότε κάτω από το όριο της φτώχειας, αναπτύχθηκαν και ασυνήθιστοι μηχανισμοί άμυνας, όπως ανταλλακτικές συναλλαγές. Η Αργεντινή ήταν οικονομικά απομονωμένη. Η Ελλάδα ανήκει σε μία από τις πολιτικά και οικονομικά πιο ισχυρές ομάδες του κόσμου» λέει.

Ο αργεντινός οικονομολόγος θεωρεί λάθος τη συμφωνία προκατόχων του για δανειοδότηση της χώρας από το ΔΝΤ. Τον Απρίλιο του 2002 ο ίδιος ανακοίνωσε στο ΔΝΤ ότι η χώρα δεν επιθυμούσε περαιτέρω δάνεια και θα διαμοόρφωνε το οικονομικό της πρόγραμμα ελεύθερα. «Αυτό που κάνει σήμερα η Ελλάδα είναι αυτό που μας προτάθηκε το 1999: μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση φόρων. Αυτό προστατεύει τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού τομέα, αλλά δεν βοηθάει στην επίλυση των προβλημάτων της χώρας. Με τα χρήματα των δανείων πληρώνονται οι πιστωτές και "ξεζουμίζεται" ο λαός», τονίζει.

Ο καλύτερος δρόμος για μια οικονομία που δεν αναπτύσσεται είναι η αναδιάρθρωση του χρέους, έτσι ώστε να μπορέσει αυτή να αναβιώσει. Με την κίνηση αυτή η Αργεντινή βελτίωσε την οικονομική κατάσταση και αύξησε τα έσοδά της από φόρους, ο πληθωρισμός σταθεροποιήθηκε, η παραγωγή, η κατανάλωση και η απασχόληση ανέκαμψαν.

Το πρωτογενές πλεόνασμα ανήλθε στο επίπεδο ρεκόρ του 4,5%. Τα οικονομικά οφέλη της αναδιάρθρωσης διοχετεύτηκαν σε αύξηση μισθών και συντάξεων, καθώς και σε κοινωνικά προγράμματα. Κάθε πέσο πήγαινε στην κατανάλωση.

Η άλλη επιλογή είναι η συνταγή του ΔΝΤ, να δίνονται δηλαδή τα χρήματα στους πιστωτές.

Ως προς την περίπτωση της Ελλάδας, ο Λαβάνια λέει ότι ένας δρόμος θα ήταν η αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία ασφαλώς συνεπάγεται απώλειες για τους πιστωτές, και το οικονομικό όφελος από αυτή να επενδυθεί για μια δεκαετία σε ό,τι βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα της χώρας: Εκπαίδευση, υποδομές,επιστήμες, τεχνική. Ενας άλλος δρόμος θα ήταν η προσωρινή έξοδος από την Ευρωζώνη, ίσως με ένα διπλό νόμισμα.

Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου ότι η οικονομία της Αργεντινής συνεχίζει μεν και σήμερα να καταγράφει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά ταυτόχρονα αυξήθηκε ο πληθωρισμός και ο αριθμός των φτωχών, ο Λαβάνια παραδέχεται ότι ακόμη και με ανάπτυξη 9%, όταν ο πληθωρισμός είναι στο 25%, οι απώλειες είναι στο πρόγραμμα.

Πέραν αυτού, οι επενδύσεις στην Αργεντινή κινούνται σε χαμηλά επίπεδα και πολλές καταθέσεις έχουν μεταφερθεί στο εξωτερικό.

Αναφερόμενος, τέλος, στην απόφαση της χώρας το 2004 να μην επιστρέψει στις αγορές πριν από το 2014, ο Λαβάνια επιμένει σε αυτήν και λέει: «Μη ζητάτε από έναν αλκοολικό να μπει σε μπαρ»

Το Βήμα