Γιαννακοχωρίτης

Πολλά είναι τα πρόσωπα της βίας κατά των παιδιών, που έρχονται αντιμέτωπα με την κακοποίηση, την σεξουαλική κακοποίηση, την εκμετάλλευση, την αμέλεια και την εγκατάλειψη, με τις περισσότερες μάλιστα φορές, οι γονείς να είναι και οι θύτες.

Περίπου 92% των παιδιών που κακοποιούνται από τους γονείς τους, με την πλειοψηφία των περιστατικών να μην αφορά μόνο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.

Σημειώνεται δε, πως μόνο κατά τους πρώτους δέκα μήνες του 2011, η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή 1056, που λειτουργεί στο "Χαμόγελο του Παιδιού", ενημερώθηκε για 711 παιδιά, που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Κέντρου για τα Εξαφανισμένα και Θύματα Εκμετάλλευσης, Παιδιά (International Centre for Missing and Exploited Children), το 2012 ο αριθμός των παιδιών που ενδέχεται να πέσουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης με σκοπό το κέρδος αναμένεται να αγγίξει τα 2 εκατ. παγκοσμίως, ο αριθμός των παιδιών που προβλέπεται να εξαφανιστούν εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 8 εκατομμύρια, ενώ 300 εκατ. παιδιά αυτής της γενιάς ενδέχεται να κακοποιηθούν σεξουαλικά πριν την ενηλικίωσή τους.

Μέσω καταγγελιών δεκάδες από αυτά τα περιστατικά καταλήγουν στις αρμόδιες Εισαγγελικές αρχές, οι οποίες καλούνται να αποφασίσουν για την προστασία του παιδιού θύματος.

Μόλις κριθεί επιβεβλημένη η απομάκρυνσή του από το κακοποιητικό περιβάλλον, το παιδί μεταφέρεται σε κάποιο από τα Νοσοκομεία Παίδων ώστε να βεβαιωθεί η κατάσταση της υγείας του. Παράλληλα αναζητείται ο κατάλληλος χώρος φιλοξενίας του.

Ωστόσο η έλλειψη χώρων φιλοξενίας οδηγεί πολλά από αυτά τα παιδιά να παραμένουν "εγκαταλελειμμένα" στα Νοσοκομεία Παίδων για εβδομάδες, μήνες ακόμη και χρόνια, σε κάποιες περιπτώσεις, αν δε βρεθεί άμεσα κάποια λύση.

Στο νοσοκομείο παύει η σωματική κακοποίηση. Η κοινωνία απαναπαύεται πιστεύοντας ότι έχει επιτελέσει το χρέος της. Ποια είναι η επόμενη μέρα  για αυτά τα παιδιά;

Από την στιγμή που το παιδί εισέρχεται στο «κοινωνικό σύστημα» ξεκινά μία μεγάλη και δύσκολη πορεία. Η μία υπηρεσία διαδέχεται την άλλη και το παιδί παραμένει στο Νοσοκομείο.

Η επόμενη ημέρα λοιπόν προδιαγράφει ενός άλλου τύπου κακοποίηση, με θύτη αυτή τη φορά την κοινωνία και το προνοιακό σύστημα και θύμα το ήδη κακοποιημένο παιδί.

Οι εισαγγελείς αποφαίνονται για την προστασία του, οι κρατικοί φορείς, οι κοινωνικές υπηρεσίες και η πρόνοια αναλαμβάνουν την ευθύνη να βρεθεί μια λύση και το παιδί περιμένει. «Σπίτι» του ένα δωμάτιο νοσοκομείου!