Οι αλλαγές που επιβάλλει η εποχή, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να γίνουν όχι σε ένα, αλλά σε πολλά επίπεδα.
Κατ’ αρχήν, σε επίπεδο ηγεσίας.
Ν’ αλλάξει τελείως το σκηνικό της πολιτικής σκηνής.
Να φύγει ο δικομματισμός που ταλάνισε τη χώρα τα τελευταία 35 χρόνια.
Να έρθουν ΝΕΑ πρόσωπα, άφθαρτα, υγιή, χωρίς ένοχο παρελθόν, με αληθινό ενδιαφέρον και αγάπη για την πατρίδα, και όχι μόνο λόγια. Σ’ αυτό, θα είμαστε κι εμείς συνυπεύθυνοι.
Εάν ξαναψηφίσουμε ένα από τα δυο μεγάλα κόμματα, δεν θα έχουμε πια δικαιολογίες.
Το άλλο επίπεδο, είναι το ατομικό.
Να διαβάσουμε κάποια βιβλία που θα μας ανοίξουν τα μάτια σε σχέση με την Ιστορία μας, το παρελθόν μας, το απώτερο και το εγγύτερο, να βρούμε τις αιτίες της συμπεριφοράς μας, του χαρακτήρα μας, και να καταλάβουμε ΤΙ πρέπει να πετάξουμε από πάνω μας για να ανανεωθούμε.
Μια πρόταση είναι » Η Λογική της Παράνοιας» του Στέλιου Ράμφου.
Θα μας αποκαλυφθούν πολλά πράγματα διαβάζοντάς το.
Μια άλλη, πιο προσωπική, είναι »Η δύναμη του ΤΩΡΑ» του Εκαρτ Τολλε.
Ας συνειδητοποιήσουμε ότι η κρίση που περνάμε, (που το οικονομικό μέρος είναι η επιφάνεια και όχι η ρίζα της), είναι πολιτισμική, εθνική, και ας τη δούμε σαν ευκαιρία να αλλάξουμε πορεία.
Τέλος, λίγη αισιοδοξία ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Ακόμα και στις δυσχερέστερες συνθήκες,
ΔΕΝ πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι.
Ας πάψουμε να μετράμε αριθμούς και ποσοστά, κι ας μετρήσουμε χαμόγελα και ελπίδες.
Έστω και με το ζόρι.
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια