Πολλοί φίλοι μου λένε, ότι καταμερίζω μονόπλευρα τις ευθύνες για το κατάντημα στο οποίο κατέληξε η χώρα πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά και οικονομικά. Μου καταλογίζουν, ότι τα βάζω συνεχώς με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, «αθωώνοντας» το λαό. Η αλήθεια είναι ότι ο Έλληνας από τη δεκαετία του 80’ και ύστερα «μεταλλάχθηκε» σ’ ένα λαό με....
χαλαρή συνείδηση (επίτηδες δεν την προσδιορίζω… Όπως έλεγε κάποτε και ο Χάρρυ Κλύν… «Αν οι μισοί Έλληνες ξέρανε πώς ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι αυτοί απατεώνες».
Καταρχήν είμαστε ο μόνος λαός που χαλάει τον χρόνο του, με τόσο αντιπαραγωγικό τρόπο. Καθόμαστε σε μια καφετέρια δυο ολόκληρες ώρες για να πιούμε έναν στιγμιαίο καφέ!!!
Στην Ελλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία και την ημιμάθεια την βαπτίζουμε επιστημονική κατάρτιση. O Νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει τρεις τηλεοράσεις στο σπίτι του, τρία αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του, και είκοσι ευρώ στην τσέπη του. Τα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Έλληνας, είναι πώς θα χάσει δέκα κιλά, πού θα βρει πάρκινγκ και που θα βρει χρήματα να βγει έξω το Σάββατο το βράδυ.
Παράλληλα όσοι κάνουμε φορολογική δήλωση και δεν κλέβουμε το κράτος θα πρέπει να φοράμε αυτοκόλλητο στο κούτελο!!!
Τη δεκαετία του 80’ από τότε που το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, ξεκίνησε το μεγάλο κακό που μετέτρεψε σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων.
Οι ευθύνες βέβαια δεν ανήκουν μόνο στο ΠΑΣΟΚ. Και η ΝΔ και η Αριστερά συναινούσαν σιωπηρά σ’ αυτή τη λογική διακυβέρνησης. Όπου κι όποτε ανέλαβαν εξουσία, τη διαχειρίστηκαν με τον ίδιο τρόπο…
Είκοσι-τριάντα χρόνια μετά την άνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία, μπορεί το ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής πλέον να μην υπάρχει, υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης.
Όπως διαχειρίστηκε το ΠΑΣΟΚ και οι ανεπάγγελτοι κομματικοδίαιτοι το κράτος και την οικονομία, σε λιγότερο από 30 χρόνια από το 1981, φτάσαμε να μην υπάρχει οικονομία, αλλά ένα υποθηκευμένο και αξιοθρήνητο κράτος έρμαιο στα τσακάλια των διεθνών τραπεζιτών.
Καταλήγοντας θέλω να εκφράσω τη λύπη μου, γιατί οι Έλληνες είμαστε πολύ εγωκεντρικοί άνθρωποι και βάζουμε «τα εγώ μας» και τα «πρέπει» μας, πάνω από τα «θέλω μας».
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια