Γιαννακοχωρίτης

ΔΝΤ: Να γίνετε Ρουμανία του Τσαουσέσκου και Αίγυπτος του Μουμπάρακ!

Αποκαλυπτική για το μέλλον που μας επιφυλάσσουν είναι η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία. Το ΔΝΤ ισχυρίζεται ότι στην Ελλάδα το 2014 θα δημιουργηθεί πλεόνασμα 4,5% και θα κρατήσει μέχρι το 2020.



Γίνεται; (που θα ρώταγε και ο Βενιζέλος). Ναι, γίνεται, απαντά το ΔΝΤ. Και στην σελίδα 87 της έκθεσης λέει που έχει ξαναγίνει η διατήρηση πρωτογενών πλεονασμάτων για 8 χρόνια (2013 – 2020): στη Ρουμανία της περιόδου 1982-1989 και την Αίγυπτο της περιόδου 1993-2000! Δηλαδή τη Ρουμανία του Τσαουσέσκου και την Αίγυπτο του Μουμπάρακ!

Τώρα να τους θυμίσουμε την κατάληξη που είχε το καθεστώς Τσαουσέσκου, την πείνα και την φτώχεια που έφερε επειδή έβαλε ως προτεραιότητα την αποπληρωμή του χρέους της Ρουμανίας προς τους ξένους πιστωτές;


Και για όσους θα ήθελαν να μάθουν πώς ακριβώς μεταφραζόταν η πείνα και η φτώχεια στη Ρουμανία του προγράμματος αποπληρωμής του χρέους που επέβαλε μεταξύ 1982-1989 ο Τσαουσέσκου, ας ρίξουν μια ματιά στα παρακάτω πριν σπεύσουν να υιοθετήσουν τη νεοφιλελεύθερη τρομολαγνεία σύμφωνα με την οποία θα μας βρουν όλα τα δεινά του κόσμου αν δεν τήρήσουμε απαρέκκλιτα το μνημόνιο για να “μειώσουμε” το χρέος μας.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ


Το 1982, τα τρόφιμα μπήκαν σε καθεστώς “δελτίου”. Ο Τσαουσέσκου ανέθεσε στον προσωπικό του γιατρό να καταρτίσει ένα “πρόγραμμα ορθολογικής διατροφής”, σύμφωνα με το οποίο οι δικαιούμενες ποσότητες ανά άτομο και μήνα ήταν οι εξής:

1 κιλό ζάχαρη
0,5 λίτρο λάδι από σόγια ή ελαιοκράμβη
1,5 κιλό αλεύρι σίτου
1 κιλό μπομπότα
100 γρ. βούτυρο
10 τεμ. αβγά
5,5 κιλά λαχανικά
2,3 κιλά φρούτα
3,5 κιλά πατάτες

Το κρέας ήταν τόσο σπάνιο να βρεθεί, ώστε δεν υπόκειτο σε “δελτίο”, και όταν βρισκόταν ήταν συνήθως οπλές ποδιών χοιρινού, τα οποία ο λαός είχε ονομάσει “Adidas”. Οι Ρουμάνοι εξοικειώθηκαν επίσης με τις φτερούγες και τα πόδια (μεθ’ ονύχων) κοτόπουλου, με το “Σαλάμι Βουκουρεστίου” που αποτελείτο από σόγια, οστεάλευρα, εντόσθια και λαρδί, με υποκατάστατο καφέ από κριθάρι, καθώς και με τυρί αναμεμειγμένο με άμυλο ή αλεύρι.

Η κεντρική θέρμανση των διαμερισμάτων έφτανε το χειμώνα μέχρι τους 12 βαθμούς, ενώ συχνά δεν “θερμαίνονταν” καθόλου. Σε κάθε νοικοκυριό επιτρεπόταν να είναι αναμμένος μόνο ένας λαμπτήρας των 25W ανά πάσα στιγμή, ενώ οι διακοπές ρεύματος ήταν καθημερινό φαινόμενο. Αυτοκίνητο κατείχε μόνο το 5% του πληθυσμού, ηλεκτρική σκούπα το 7,6%, πλυντήριο ρούχων το 14,7% και ψυγείο το 19,6%. Η βρεφική θνησιμότητα ήταν το 1989 η υψηλότερη στην Ευρώπη (26,9‰ με μέσο ευρωπαϊκό όρο το 9,8‰).

Το τηλεοπτικό πρόγραμμα περιοριζόταν σε δύο ώρες ημερησίως (20:00-22:00), στους δρόμους ήταν αναμμένος μόνο ένας στους πέντε λαμπτήρες του δημοτικού φωτισμού, ενώ -παρά τις τεράστιες ικανότητες της Ρουμανίας στη διύλιση- στα καύσιμα είχε επίσης επιβληθεί αυστηρότατος περιορισμός. Τα λεωφορεία, τα οποία ο λαός ονόμαζε “βόμβες”, χρησιμοποιούσαν ένα μείγμα μεθανόλης και το “δελτίο” στη βενζίνη ανερχόταν σε 20 λίτρα μηνιαίως ανά αυτοκίνητο, αλλά ακόμα και με τόσο μικρή επιτρεπόμενη ποσότητα σχηματίζονταν μεγάλες ουρές στα πρατήρια. Σε αυτοκίνητα άλλων περιοχών (με βάση την πινακίδα κυκλοφορίας) από την οικεία περιοχή του κάθε αυτοκινήτου επιτρεπόταν η διάθεση μόνο 5 λίτρων ανά πρατήριο. Μέχρι το 1985 είχε επίσης επιβληθεί απαγόρευση της κυκλοφορίας αυτοκινήτων τις Κυριακές.

“Λεπτομέρεια”, για όσους ακόμα εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν: το χρέος που έκανε 7 χρόνια για να αποπληρωθεί με τέτοιες αιματηρές θυσίες ήταν… 11 (ολογράφως: έντεκα) δις δολλάρια. Επρόκειτο δε για μια χώρα με ισχυρό αγροτικό τομέα, αλλά παράλληλα και με βαριά, εξαγωγική βιομηχανία. Συγκρίνετε με τα μεγέθη του δικού μας χρέους, αλλά και με την ποιοτική σύνθεση της παραγωγικής μας βάσης και καταλάβετε αν, πότε, και με ποιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, θα πληρώσουμε ποτέ το χρέος…