Το 2008 ήταν ένα έτος σταθμός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όχι επειδή ξεκίνησε η οικονομική κρίση αλλά
επειδή δημιουργήθηκε η βασική προϋπόθεση για να ξεκινήσει αφού εκείνη τη χρονιά ο αστικός πληθυσμός της γης ξεπέρασε για πρώτη φορά τον αγροτικό.
Τις συνέπειες αυτού του γεγονότος της ιστορίας του ανθρώπου επί της γης, τις βιώνει ο πλανήτης σήμερα. Και κατά πως φαίνεται όχι μόνο δεν θα κατορθώσουν οι άνθρωποι να τις εξαλείψουν ή να τις μειώσουν αλλά θα τις οξύνουν κι άλλο μέχρι την τελική καταστροφή ή την μετάλλαξή τους.
Κι αυτό φαίνεται καθαρά από την μετέπειτα του 2008 πορεία της ανθρωπότητας. Το 2011 έρχεται να επιβεβαιώσει τις δυσοίωνες προβλέψεις καθώς εκείνη τη χρονιά ήταν η πρώτη φορά που ο αστικός πληθυσμός της Κίνας έφτασε στο 51,5% του συνολικού, δηλαδή ξεπέρασε τον αγροτικό πληθυσμό της αχανούς και πολυπληθούς αυτής χώρας σηματοδοτώντας την παγκόσμια τάση.
Η αστικοποίηση του ανθρώπου σημαίνει απομάκρυνσή του από το φυσικό του περιβάλλον και από τον φυσικό τρόπο ζωής. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι οι άνθρωποι:
1. Αφήνουν σε χέρια τρίτων την παραγωγή των βασικών αγαθών διατροφής τους με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ποιότητα των τροφών οι οποίες πλέον παράγονται μαζικά για να θρέψουν ολοένα και μεγαλύτερα πλήθη αστών
2. Απομακρύνονται από τις συνέπειες των απλών τους πράξεων. Μαθαίνουν να εξυπηρετούνται πατώντας κουμπιά και καταναλώνοντας ολοένα και περισσότερη ενέργεια, με ό,τι σημαίνει αυτό για την καταστροφή του πλανήτη
3. Χάνουν την ελευθερία τους και την ζωή τους αφού τα δίνουν αντιπαροχή στο χρηματοοικονομικό σύστημα μεταλλασσόμενοι από άνθρωποι σε “άτομα-εργαζόμενους” για να λάβουν μισθό σε χρήμα, τον οποίον θα επιστρέψουν στο σύστημα για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.
4. Θεωρούν τον εαυτό τους ως έναν αριθμό αφού εντάσσονται πλήρως σε ένα σύστημα που μονάχα στατιστικούς δείκτες αναγνωρίζει και μονάχα το μέλλον και την ανάπτυξη αυτών διαχειρίζεται χρησιμοποιώντας τα άτομα ως εργαλεία
5. Χάνουν οριστικά το νόημα της ζωής αφού, ζώντας ως άτομα, γενιά με τη γενιά ξεχνούν και χάνουν το ανθρώπινο παρελθόν τους, γνωρίζουν δε ως ζωή κάτι άλλο από αυτό που ορίζει ως Ζωή η Φϋση. Άλλο είναι η ζωή κι άλλο αυτό που μαθαίνουν να ζουν οι άνθρωποι-άτομα.
Όλα τα παραπάνω “σηκώνουν” μεγάλη ανάλυση ένα προς ένα, κάτι που θα προσπαθήσω να κάνω προσεχώς. Ανάλυση που αιτιολογεί σαφώς την κρίση την οποία περνάει η ανθρωπότητα λόγω της κρίσης των ατόμων και των δεικτών, δείχνει δε πεντακάθαρα ότι η μοναδική προοπτική υγιούς μέλλοντος, αν δεν είναι αργά για να υπάρξει πλέον, επαφίεται στην αναστροφή αυτής της ξέφρενης πορείας αστικοποίησης προς μια συνειδητή και ήπια επιστροφή στην πρωτογενή θεώρηση της ζωής, επιστροφή στη γη και στις ρίζες. Επιστροφή στην παραγωγή πραγματικού πλούτου, τον οποίον θα αντικατοπτρίζει το χρήμα, το οποίο σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού έχει ταχθεί να το κυκλοφορεί πουλώντας αέρα υπηρεσιών ή, στην καλύτερη περίπτωση, κακής ποιότητας και μαζικής παραγωγής προϊόντων, ενώ η μειονότητα των ανθρώπων συνεχίζει να του δίνει αξία παράγοντας πραγματικά αγαθά. Για να αποκτήσει αξία το χρήμα και να ξεφύγει από την απαξία της κρίσης, χρειάζεται να έχει νόημα ύπαρξης. Και το νόημα του χρήματος, αυτής της ευφυούς ανθρώπινης σύλληψης για την εύκολη και άκοπη διεκπεραίωση δοσοληψιών, είναι μονάχα η ύπαρξη πραγματικού πλούτου την αξία του οποίου μετράει και αντιστοιχεί αυτό. Έτσι συνέβαινε κάποτε, όχι πριν από πολλά χρόνια. Υπήρχε πραγματικός πλούτος και είχε αξία το χρήμα. Γι’ αυτό μας δίδασκαν την αποταμίευση. Οι άνθρωποι την αναγνώρισαν την αξία του χρήματος και έπεσαν όλοι πάνω του, στο κυνήγι του, αφήνοντας τον πραγματικό πλούτο να συρρικνωθεί. Και χρήμα δίχως βάση πλούτου είναι χρήμα απαξιωμένο, χρήμα σε κρίση. Γι’ αυτό κατόπιν μας δίδαξαν πως το χρήμα δεν έχει αξία και πρέπει να το επενδύουμε, σε γη ή σε ακίνητα κατά προτίμηση.
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια