Σε ιδιόκτητο οικόπεδο 8 στρεμμάτων, με εγκαταστάσεις τεσσάρων ψυκτικών θαλάμων 4.000Μ3, χωρητικότητας 600 τόνων, με 80Μ2 εξοπλισμένα γραφεία, με ζυγαριές, ράμπες, με υπερσύγχρονο ηλεκτρονικό ταξινομητή ροδάκινων και μήλων – ηλεκτρονική γραμμή διαλογής, χρωμοδιαλογή, διαχωρισμός μεγεθών – με ένα μηχάνημα υγρής πρόψυξης κερασιών, «Υδροκούλερ», που η σπουδαιότητά του έγκειται στο ότι το κεράσι φτάνει στο «καλάθι» του καταναλωτή με την μεγαλύτερη φρεσκάδα και αντοχή, εκεί έχει αράξει ο κόπος και το όνειρο δεκαετιών των Γιαννακοχωριτών, στο έμπα του χωριού, αριστερά, του δρόμου Μαρίνας, Γιαννακοχωρίου, Νάουσας.
Όλα τα ανωτέρω με επιδότηση από τον αναπτυξιακό νόμο 3299/2004, σε ποσοστό επιδότησης 45% και με συμμετοχή του Α.Σ.Γιαννακοχωρίου κατά 55% και συνολικού κόστους 500.000 ευρώ. Το τωρινό διοικητικό συμβούλιο αποτελούν οι: Φανιάδης Φ.Θεόδωρος πρόεδρος (4η τριετία), Πέσιος Ιωάννης αντιπρόεδρος, Λογδανίδης Γιώργος ταμίας, τακτικά μέλη Τσεχελίδης Σάββας, Φανιάδης Φώτης και αναπληρωματικά μέλη, Τερζόπουλος Ιωάννης, Νούσης Χρήστος.
Έως το 1950 οι καλλιέργειες στο Γιαννακοχώρι απλώνονταν με σιτηρά, καλαμπόκια, σουσάμια, βαμβάκια, ολίγα αμπέλια, φασολάκια Λάκκας, τριφύλλια, μουριές για τους μεταξωσκώλικες, για το μετάξι και καπνά παρακαλώ – αρκετοί δεν τα θυμούνται, από το 1936-1946, οπότε ήρθε για πρώτη φορά και το τσιγαρόχαρτο, έχουμε και αποδείξεις προς εφόρους καπνού Νάουσας με 7.000 οκάδες καπνού!
Από το 1950 και δώθε, οι Ναουσαίοι δέκα έτη νωρίτερα, άρχισαν οι δεντροφυτεύσεις στο Γιαννακοχώρι μηλιάς με ποικιλίες Μπελφόρ (πρωταγωνιστούσε), Καρλάτ, Φυρίκια, Ξυνόμηλα, Ντεκομέρς, αργότερα ήρθαν τα Στάρκεν, τα Ντελίτσια και τωρινά τα Ιμπέριαλ, Γκόλντεν, Τζόνα Γκόλντ, Τζόνα Γκόλντ Ρέντ, Ρεντ Τσίφ, Γκράντ Σμίθ, Μπλάκ Ντέιβις, Φλώριντα… (γιατί δεν έχουμε ελληνοποιήσεις εδώ;) Τότε άρχισαν και οι δεντροφυτεύσεις ροδακινιάς με ποικιλίες: Αμερικάνικα, Κοντόνια, Βιολέττα, Κίτρινη – Πράσινη Αλμπέρτα, Χαλλ, Κόμπερλαντ, Γκόλντεν, Τζούμπελ (5/14), Ντίξερεντ και τώρα Σπρίνκ Μπελ, Σπρίνκ Κρεστ, Σπριν Γκόλντ, Φλέιβορ Κρεστ, Μαρία Μπιάνκα, Καλτέζι 2000, Ρομπιντού, Αντριάνα κλπ., ενώ προστέθηκαν καλλιέργειες κερασιών με ποικιλίες Πικαρό, Μπουρλά (πρώιμα), Τραγανά, Χάρτιζαν, Βάν, Φεροβία, Λεμονάτα, Στέλλα, Σάμπαρστ, Μπακιρτζέικα, Λαπέν, Τζώρτζια, Γαλανά (όψιμα) και καλλιέργειες Αχλαδιών, Δαμασκηνιών, Λωτών, Κυδωνιών, Κράνων …
Από την Α’ διανομή του 1934 (με τίτλους 1936) στους δικαιούχους Γιαννακοχωρίτες μοιράστηκαν 9000 στρέμματα, από την Β’ διανομή 1959, 650 στρέμματα, και από την Γ’ διανομή 1999, 600 στρέμματα σε 70 περίπου ακτήμονες. Στα 1937 γίνεται η πρώτη συνεταιριστική προσπάθεια από 21 μέλη και πιθανώτατα με πρώτο πρόεδρο τον Κελεσίδη Ηλία ή Στρέμπλη Πέτρο.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χλωμά και άτυπα κινείται ο συνεταιρισμός και από το 1950 κι εντεύθεν κανονικά, ανά τριετία, με γενικές συνελεύσεις, εκλέγονται τα διοικητικά συμβούλια στο συνεταιρισμό, με την ονομασία: Γεωργικός Πιστωτικός Συνεταιρισμός Η ΝΙΚΟΠΟΛΙΣ. Πρώτος πρόεδρος αυτού, ο Ιωάννης Παυλίδης του Θεοχάρη, έχοντας ταυτόχρονα και την προεδρία της κοινότητας.
Τότε, 1951, ήρθε και το πρώτο ραδιόφωνο στο Γιαννακοχώρι που κατείχε ο Σολομών Ανθόπουλος, πληρώνοντας δίμηνη συνδρομή 40 δραχμές, ενώ μια δεκαετία αργότερα η δίμηνη συνδρομή κόστιζε 81 δραχμές! Σε λίγα χρόνια καταργήθηκε. Τότε χρώσταγαν άπαντες στην Α.Τ.Ελλάδος και εξαργύρωναν τα χρέη με ανταλλάξιμα είδη, κυρίως σιτηρά, όμως δεν έφταναν και πάντα χρώσταγαν!
Από τότε θαρρώ ξεκίνησε και η «προσωπική εργασία», δωρεάν εργασία από τους Γιαννακοχωρίτες, για καθαρισμό αρδευτικών αυλακιών, σε όλες τις γεωργικές περιοχές. Στο αρχείο έχουμε και μία δίκη του 1940, Μαρίνας κατά Γιαννακοχωρίου, για διανομή των νερών του ποταμού Μέγα Ρεύμα, ενώ νερά έφερναν οι Χατζηδημητραίοι από το ποτάμι πριν το 1920, που σε δύσκολα σημεία – περάσματα, τοποθετούσαν ξύλινες καρούτες κι αργότερα μεταλλικές. Είχαν αγροφύλακες και νεροφύλακες οι οποίοι ενναλλάσονταν από έτη σε έτη όπως και σήμερα.
Από το 1950 έως το 1962 δίνει τα προϊόντα του ο Α.Σ.Γιαννακοχωρίου στην ΑΓΡΕΞ Βέροιας. Προκύπτει ο Γ.Π.Σ. Βέροιας (Γεωργικός Πιστωτικός Συνεταιρισμός), από το 1963 ο Α.Σ. Γιαννακοχωρίου εντάσσεται στην Φρουτένωση Νάουσας, που είχε τον ΑΣΕΠΟΠ, τον Γ.Π.Σ. Τα ροδάκινα τα συσκεύαζαν στο χωράφι και με κάρα ή άλογα ή γαϊδούρια κουβαλούσαν τα τελλάρα σε κεντρικούς δρόμους των περιοχών Τρίτη, Μπάρα, Μπλότσα, Γαλλικά, Κούκουφριτ, Τσατάλι Δευτέρα, όπου συλλέγονταν βραδυνές ώρες από φορτηγό με ειδικό παραλήπτη και τα κατέβαζαν στα ψυγεία του Κοπανού και από κεί με βαγόνια διοχετεύονταν στις αγορές.
Για 4-5 έτη, από το 1963, υπάρχει η εταιρία εξαγωγών ΚΛΑΪΝ με 15-20 μέλη, ενώ το 1973 και για λίγα χρόνια, ομάδα ροδακινοπαραγωγών, στέλνει τα ροδάκινά του σε έμπορα των Σεβαστιανών Σκύδρας. 1977-1983 έχουμε Γ.Π.Σ.Νάουσας (80-100 μέλη), ΑΣΕΠΟΠ Νάουσας (30-35) και από το 1984 και για 12 χρόνια, αρχίζει η χρυσή περίοδος του συνεταιρισμού, Α.Σ.ΓΙΑΝΝΑΚΟΧΩΡΙΟΥ , με νομικό πρόσωπο από το 1986 και με 160-170 μέλη. Αυξημένες παραγωγές, εύγευστες, αντοχής, ανοίγοντας πολλές αγορές εντός Ελλάδας και εκτός, κυρίως προς Γερμανία.
Από το έτος 1995 αρχίζει η καμπή του συνεταιρισμού, η κοιλιά του, αποχωρούν μέλη, γύρω στους 60 απομένουν το 1996, αυτοί παίρνουν το 1998 την μεγάλη απόφαση για νέες εγκαταστάσεις, ψυκτικούς θαλάμους κλπ. Τι ειρωνεία! Από τους 60 παραγωγούς απομένουν 35 την επόμενη χρόνια. Εύγε στους εναπομείναντες. Αυτοί, πτώχευσαν, αγωνίστηκαν, δεινοπάθησαν, άντεξαν στους καιρούς, τα κατάφεραν, ίδρυσαν εγκαταστάσεις έχοντας να υποδείξουν τα επιτεύγματα τους προς όλους, που όλοι τους βγάζουν το καπέλο, σχεδόν συνεταιριστικό πρότυπο, φτάνοντας το έτος 2008 στα 70 μέλη, κρατώντας ισορροπίες, όσες μπορούν, μέσα στις άγριες αγορές του καπιταλισμού, οι 70 κρατούν την αγροτική συνείδηση, παρά τις προκλήσεις, τις αναστολές, τα λαθάκια… μίας ΕΟΚ που μουλωχτά θέλει να κατεβάσει το 16% των αγροτών και ατυχώς θα το καταφέρει στο 6%. Δύσκολοι καιροί, δυσκολότεροι καταφτάνουν, ο ΕΛΓΑ και τα ΨΕΑ «αγκομαχούν» και πονούν τους αφέντες τους, όχι την αγροτιά, ακόμα δεν καθιέρωσαν τιμές ασφαλείας τα προϊόντα, το ΠΑΣΥ αγωνιωδώς παλεύει, οι τιμές των φρούτων παραμένουν ίδιες εδώ και μια εικοσαετία, ενώ τα λιπάσματα, τα φάρμακα τα ημερομίσθια έχουν τριπλασιαστεί…
Εδώ τα καλά φρούτα του Α.Σ.Γιαννακοχωρίου… εδώ το μέλλον, εδώ η ζωή… ας ενισχυθεί η ιδέα «η ισχύς εν τη ενώσει» και ας κλείσουμε με έναν πίνακα παραγωγής του 2007 του Α.Σ.Γιαννακοχωρίου, ευχόμενοι στον συνεταιρισμό, στα μέλη του, αντοχές, δυνάμεις, «αναβαθμίσεις», ευχαριστώντας το λογιστή του συνεταιρισμού Τάσο Γιαννάκενα, ευχαριστώντας τον πρόεδρο του Α.Σ.Γιαννακοχωρίου, το διοικητικό συμβούλιο, τον Σόλωνα Ανθόπουλο για τις φωτογραφίες, ευχαριστώντας από καρδιάς όλα τα μέλη του Α.Σ.Γιαννακοχωρίου… Αυξάνεστε και πληθήνεστε.
ΣΥΝΟΛΟ ΚΙΛΩΝ & ΤΟΝΩΝ ΤΟΥ Α.Σ.ΓΙΑΝΝΑΚΟΧΩΡΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 2007
ΜΗΛΑ 500.000 Kgr 500 τόνοι
ΡΟΔΑΚΙΝΑ 400.000 Kgr 400 τόνοι
ΚΕΡΑΣΙΑ 250.000 Kgr 250 τόνοι
ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ 25.000 Kgr 25 τόνοι
ΑΧΛΑΔΙΑ 20.000 Kgr 20 τόνοι
ΛΩΤΟΙ 10.000 Kgr 10 τόνοι
Ως υστερόγραφο:
Θέλω να τονίσω πως οι τυχόν «ατυχίες» σε χρονολογίες ή αριθμούς μελών στους συνεταιρισμούς ή άλλες παραλήψεις, ας έχουν κατανόηση απ’ όλους, καθώς και το δυσκολότερο όλων, που δεν αναφέρθηκε, είναι σήμερα η συσκευασία του κερασιού που «βγάζει μάτια» και «σαλεύει νου».
Φανταστείτε να έχετε εμπρός σας πέντε τελλάρα Λουξ, Έξτρα, Α’, Β’, Εμπορικά! Πέντε συντελεστές δυσκολίας ο κάθε κουβάς που φτάνει στο συσκευαστήριο, στη συσκευάστρια!!
Και μία πρόταση προς Α.Σ.Γιαννακοχωρίου. Προστατέψτε το Τραγανό, τον «βασιλέα των κερασιών». Δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστεί το Τραγανό χάριν των χοντρόκαρπων. Είναι κρίμα να ζητάμε «έξτρα» 24 από το τραγανό και Λουξ 26. Δεν αγοράζεται; Να υποχρεωθεί ο έμπορας και ο εξαγωγέας π.χ. σε 100 κιλά χοντρόκαπρα αγορά, 50 κιλά οπωσδήποτε τραγανό με έξτρα 23 και Λουξ 25 (σε μεγέθη αναφέρονται οι αριθμοί), υπάρχουν κι άλλοι τρόποι, αφήστε που η Ευρώπη και οι αγορές γνωρίζουν - ακόμα - το κεράσι Γιαννακοχωρίου, Ροδοχωρίου ως κεράσι Τραγανό…
Το Τραγανό και τα μάτια σας… η αγορά σύντομα θα «ξεράσει» και τα χοντρόκαρπα, και προλάβετε… Φέτος κόβουν τα Τραγανά τους 7 παραγωγοί, του χρόνου 17!
Ηλιας Τσεχος
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια