Γιαννακοχωρίτης

Αν το Ζάππειο 2 ήταν σχεδιασμένο να έχει ως κύριο αποδέκτη τον ελληνικό λαό, θα περιείχε άλλες θέσεις και άλλες προτάσεις. Αν ήταν σχεδιασμένο να ανατρέψει την μνημονιακή πολιτική θα περιείχε διαφορετικό κάλεσμα.



Το Ζάππειο 2 δεν ήταν σχεδιασμένο για να έχει τον λαό ως ακροατήριο και αποδέκτη.


Αν ήταν σχεδιασμένο για να έχει αποδέκτη τον ελληνικό λαό, στο σύνολό του, τότε το Ζάππειο 2 θα περιελάμβανε διαφορετικά προτάγματα, θέσεις και προτάσεις. Αυτά που ειπώθηκαν στο Ζάππειο 2, μικρή πιθανότητα υπάρχει να έχουν απήχηση σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Αυτό είναι πασιφανές. Και βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο. Το Ζάππειο 2 δεν είχε εξάλλου στόχο να έχει απήχηση στα λαϊκά στρώματα, γι’ αυτό και δεν εκφράζει αυτό που θέλουν τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.

Ο λαός θέλει άλλα πράγματα. Τα ξέρουμε όλοι ποια είναι αυτά. Και η ηγεσία της ΝΔ τα γνωρίζει. Δεν ευθυγραμμίζεται όμως η ηγεσία της ΝΔ, ούτε βέβαια και το Ζάππειο 2, με τα λαϊκά αιτήματα, διότι δεν είναι αυτή η δουλειά της. Δεν είναι στις προτεραιότητες της ηγεσίας της ΝΔ η ανατροπή της πολιτικής του Μνημονίου. Αν ήταν, τότε το Ζάππειο 2 θα περιλάμβανε διαφορετικό κάλεσμα και διαφορετική ρητορική και φρασεολογία.

Αυτή τη στιγμή το καθεστώς συνολικά πιστεύει πως δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να απειληθεί η συνέχιση και η ολοκλήρωση της μνημονιακής πολιτικής. Πως δεν πρέπει να κινδυνέψει η μνημονιακή αφαίμαξη με κανέναν τρόπο. Γι’ αυτό και η υποτονική αντιπολίτευση, γι’ αυτό και η άγρια αστυνομική καταστολή. Γι’ αυτό και το Ζάππειο 2 ήταν αυτό που ήταν.

Και όταν η τωρινή άγρια μνημονιακή πολιτική καταπέσει κάποια στιγμή, θα πρέπει να συνεχιστεί με κάποιον πιο light τρόπο, αλλά προς την ίδια πάντα κατεύθυνση. Δηλαδή προς όφελος των δανειστών του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή των διεθνών τοκογλύφων, αλλά και των εγχώριων ολιγαρχών που είναι και οι υποβολείς των περισσότερων μνημονιακών μέτρων.

Το Ζάππειο 2 στόχευε

στον σκληρό πυρήνα των οπαδών και ψηφοφόρων, σε μια προσπάθεια να τους συσπειρώσει, παρέχοντάς τους ένα ανανεωμένο μενού επιχειρημάτων

στους εγχώριους (μεγαλο)-επιχειρηματίες διαβεβαιώνοντάς τους πως δεν υπάρχει η παραμικρή σκέψη για φορολόγησή τους, ίσα ίσα το αντίθετο

στις εγχώριες τράπεζες και τραπεζίτες, πως θα συνεχιστεί η στήριξή τους και δεν θα απειληθεί με κανένα μέσο ο τρόπος που τώρα λειτουργούν και συμπεριφέρονται απέναντι στην ελληνική μικρή επιχείρηση

στο ίδιο το πολιτικό σύστημα που ανησυχούσε μήπως ακούσει από έναν επιφανή εκπρόσωπό του κάποια δυσάρεστη αυτοκριτική και ίσως κάποια υπόσχεση για παραδειγματική τιμωρία

στους ξένους κατοχικούς, τροϊκάνους, και συνεταίρους τους στην αλλοδαπή οι οποίοι επίσης ανησυχούν για την νομιμότητα των όσων επέβαλλαν στον ελληνικό λαό

στην κυβέρνηση την ίδια να συνεχίσει το έργο της χωρίς να νιώθει πως απειλείται από εκλογές, καταγγελία περί δυσαρμονίας της με τη λαϊκή θέληση, ώστε να λύσει τα εσω-κυβερνητικά της απερίσπαστη από αντιπολιτευτική απειλή και να συνεχίσει την δουλειά που της βάλανε να κάνει.

Σε αυτούς απευθυνόταν πάνω κάτω το Ζάππειο 2.