Το σίριαλ «Ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα» είναι μια πονεμένη ιστορία.

 Κάτι σαν τα τούρκικα σίριαλ που έχουν κατακλύσει την ελληνική TV. Όμως το νέο επεισόδιο, αυτό που από καιρό έχουμε ονομάσει «Σχέδιο Φάρσα», δεν μοιάζει με τα προηγούμενα – εκείνα τα παλιά, που ήταν γεμάτα μίζες στις προμήθειες και κερδοσκοπία στο Χρηματιστήριο. Τώρα πάμε για άλλα κόλπα, μεγαλύτερα...

Την περασμένη εβδομάδα μας ήρθε στην Αθήνα ο υφυπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Στέφαν Καπφέρερ, ο οποίος είδε Βενιζέλο, Παπακωνσταντίνου και Χρυσοχοΐδη και «απείλησε» με... γερμανική επενδυτική επίθεση – κάπως έτσι έγινε δεκτή από τα ΜΜΕ η επίσκεψή του. Τι ενέργεια, τι βιομηχανία, τι τουρισμός. Σε όλα μέσα η Γερμανία – ένας επενδυτικός οργασμός, χρυσωμένος με κεφάλαια και αναθέρμανση της οικονομίας.

Αυτά για όσους είναι πρόθυμοι να πιστέψουν την επικοινωνιακή μπουρδολογία της κυβέρνησης. Η πραγματικότητα είναι, δυστυχώς, αρκετά διαφορετική. Ας αρχίσουμε όμως από τα βασικά:

1. Τι μας είπαν για την εισροή χρήματος προς τη βιομηχανία – την οποία φιλοδοξούν να ελέγξουν πλήρως – οι Γερμανοί; Ότι η γερμανική επενδυτική τράπεζα (εκπρόσωπος της οποίας συνόδευε τον Κάπφερερ) σχεδιάζει «ειδικό χρηματοδοτικό πρόγραμμα» για επενδύσεις στην Ελλάδα. Η χρηματοδότηση θα αφορά γερμανικές επιχειρήσεις που ήδη βρίσκονται εδώ και επίσης γερμανικές επιχειρήσεις που σκοπεύουν να επενδύσουν στη χώρα μας.

2. Πόσα είναι αυτά τα κεφάλαια; Άγνωστο, αλλά ας περιμένουμε για να δούμε αν θα είναι κάτι παραπάνω από ψίχουλα.

3. Πόση θα είναι η αντίστοιχη ελληνική συμμετοχή με κεφάλαια που θα κατευθυνθούν προς τη βιομηχανία; Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ εκείνης της ημέρας συμφωνήθηκε να ασκήσει η Ελλάδα πιέσεις στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ώστε να χρηματοδοτηθούν οι ελληνικές τράπεζες με 10 - 15 δισ. ευρώ, τα οποία εν συνεχεία θα διοχετευτούν στη βιομηχανία.

Δηλαδή οι γερμανικές επενδύσεις θα χρηματοδοτηθούν κυρίως με ελληνικό χρήμα – ή έστω με κεφάλαια τα οποία δικαιούται η Ελλάδα; Προφανώς.

Αυτό υποτίθεται ότι θα απαιτούσε κάθε σοβαρός επενδυτής από μια... Μπανανία, την οποία ήδη ελέγχει πλήρως οικονομικά και πολιτικά. Είναι όμως μόνον αυτή η γερμανική απαίτηση; Όχι βέβαια. Τα καλύτερα βρίσκονται αλλού...

Όπως μας είπε ο Γερμανός υφυπουργός εκείνη τη μέρα, μετά τις συναντήσεις με τους υπουργούς της Ελλάδας, μια από τις κυριότερες απαιτήσεις της Γερμανίας είναι ότι οι επενδύσεις των επιχειρηματιών της θα υλοποιηθούν σε «ειδικές επενδυτικές ζώνες».

Δεν θέλησε να δώσει λεπτομέρειες, παρότι στο Βήμα της Κυριακής συμπλήρωσε ότι αυτές θα διέπονται από «την εφαρμογή ειδικών νομικών ή διοικητικών πλαισίων», που «μπορεί να είναι ένα εργαλείο για την προσέλκυση επενδύσεων».

Γιατί ο αξιότιμος αυτός κύριος δεν έδωσε λεπτομέρειες; Επειδή τι καθεστώς αυτών των ζωνών «είναι θέμα της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Σαν να σοβαρεύουν λίγο τα πράγματα...

Για να βρούμε την απάντηση στη σιωπή του Καπφέρερ – αλλά και των δικών μας υπουργών, οι οποίοι έκαναν γαργάρα τη γερμανική απαίτηση – ας πάμε κάπου έναν μήνα πίσω: στην Κυριακή 31 Ιουλίου.

Τότε, πάλι στο «Βήμα της Κυριακής», υπό τον τίτλο «Γερμανικό σχέδιο Μάρσαλ αλλά με μοντέλο... Κίνας», είχε δημοσιευθεί ένα εξαιρετικό και απολύτως διαφωτιστικό ρεπορτάζ του συναδέλφου Νίκου Χειλά, στο οποίο περιέχονταν αρκούντως... διαφωτιστικές λεπτομέρειες για το καθεστώς των «ειδικών ζωνών» και τις λοιπές προϋποθέσεις τις οποίες απαιτούν οι Γερμανοί δανειστές, επιτηρητές, φίλοι και εταίροι μας για να... «επενδύσουν».

Κατ’ αρχάς, σύμφωνα με τον αναλυτή του Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας της Κολονίας Γιούργκεν Μάτες, με τον οποίο μίλησε «Το Βήμα», «θα βγουν όλοι κερδισμένοι». Έτσι απλά; Όχι βέβαια! Οι «επενδύσεις» προϋποθέτουν τη ροή κονδυλίων από το ΕΣΠΑ, τα οποία θα αποτελέσουν την ασφαλή «επενδυτική» βάση για τους Γερμανούς κεφαλαιούχους. Το λέει καθαρά ο κ. Γιούργκεν Μάτες:

«Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις θα συνδυαστούν με τα ήδη υπάρχοντα κονδύλια των διαρθρωτικών ταμείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και με δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ώστε να επιτύχουν τέτοιο μέγεθος που θα δώσει όντως μεγάλη ώθηση στην ελληνική οικονομία».

Να λοιπόν η πρώτη απάντηση στο ερώτημα που βάλαμε λίγο πιο πάνω: η Ελλάδα θα παράσχει, με δικούς της κυρίως πόρους, την επενδυτική «ασφάλεια» που απαιτούν οι Γερμανοί επιχειρηματίες. Ξεχάστε λοιπόν τις ανοησίες ότι δήθεν οι επιχειρηματίες κατ’ εξοχήν ρισκάρουν όταν επενδύουν – αυτά ισχύουν στα παιδικά παραμύθια, όχι στις Μπανανίες.

Δύο μέρες αργότερα γράφαμε στην ιστοσελίδα του «Π», με τον τίτλο «Μας θέλουν όλους... Κινέζους», βασισμένοι πάντα στο ρεπορτάζ του Ν. Χειλά:

«Το βασικό κώλυμα των Γερμανών επιχειρηματιών είναι το ελληνικό νομικό καθεστώς. Με άλλα λόγια ό,τι έχει απομείνει από αυτό που κάποτε ονομάζαμε “κράτος πρόνοιας” και το οποίο είχε αποτελέσει τη βάση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου τις προηγούμενες δεκαετίες».

Να λοιπόν πώς θα ξεπεραστούν τα... γραφειοκρατικά εμπόδια, τα οποία με τόσο κόπο προσπαθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου να απομακρύνει. Γράφει «Το Βήμα»:

«Κατ' αρχάς το... "Σχέδιο Μάρσαλ" ή, ορθότερα, "Σχέδιο Ρόσλερ" περιλαμβάνει 16 σημεία, εκ των οποίων το σημαντικότερο είναι αυτό που προβλέπει τη δημιουργία "ιδιαίτερων οικονομικών ζωνών", οι οποίες θα έχουν πιλοτικό χαρακτήρα και θα διέπονται από αυτοτελές "φορολογικό, εργασιακό και σχεδιαστικό δίκαιο".

Υπό μελέτη είναι η δημιουργία κατ’ αρχάς τεσσάρων ζωνών, όπως για παράδειγμα σε μεγάλα λιμάνια. "Τα πρότυπά τους βρίσκονται στην Ασία, όπως στην Κίνα και στην Κορέα" λέει ο κ. Μάτες. "Σε αυτές θα υπάρξει ενδεχομένως περικοπή μισθών, μείωση φόρων και διευκόλυνση των απολύσεων, αν έτσι θα εξυπηρετείται η άνοδος της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης". Τυχόν "επιτυχία" τους θα οδηγήσει κατόπιν στην περαιτέρω διάδοσή τους – στην Ελλάδα και όχι μόνο.

Η εγκαθίδρυση τέτοιων ζωνών φαίνεται πάντως εξαιρετικά δύσκολη. Κυρίως επειδή στην Ευρωπαϊκή Ένωση ισχύει ένα και μοναδικό εσωτερικό δίκαιο. Τυχόν παραβίασή του – ακόμη και με την αναμενόμενη συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης – θα πυροδοτούσε αντιδράσεις σε όλη την Ευρώπη»...

Και σχολιάζαμε επ’ αυτών στις 2 Αυγούστου:

«Για να δούμε λοιπόν το σχήμα που προετοιμάζεται:

● Οι Γερμανοί, έτσι ή αλλιώς, μέσω της "διαρκούς πτώχευσης" του ελληνικού κράτους, επωφελούνται από το σύνολο σχεδόν της ιδιωτικοποίησης των δομών της εθνικής οικονομίας.

● Οι ίδιοι χρηματοδοτούν, μέσω της Κομισιόν, με ψίχουλα – κάπου 1 δισ. ευρώ από τα 15 που δικαιούμαστε από το ΕΣΠΑ – την "επανακατάρτιση εργαζομένων" (κάτι σαν τη "διαρκή εκπαίδευση" που επαγγέλλονται από χρόνια η Διαμαντοπούλου και κάμποσοι άλλοι) και τη δημιουργία των επιχειρηματικών συνεργασιών (business clusters) που θα καταστήσουν τους Έλληνες επιχειρηματίες υπεργολάβους των Γερμανών.

● Η Ελλάδα αναλαμβάνει – στόχος όλων των "μεταρρυθμίσεων" και της "απελευθέρωσης επαγγελμάτων" που διεκπεραιώνει τώρα η κυβέρνηση – να μετατρέψει τους πάντες σε υπαλλήλους και μάλιστα κακοπληρωμένους.

● Ακόμη η Ελλάδα υποχρεούται σε οριζόντιες μειώσεις μισθών και επίσης οριζόντιες καταργήσεις εργασιακών δικαιωμάτων, ώστε το "κινεζοποιημένο", πτωχευμένο και απελπισμένο από τη μόνιμη ανεργία ελληνικό εργατικό δυναμικό να "επανακαταρτίζεται" με αποκλειστικό στόχο την ένταξή του στις "ιδιαίτερες οικονομικές ζώνες" με το "αυτοτελές φορολογικό, εργασιακό και σχεδιαστικό δίκαιο".

Και, τελικά, αν υποτεθεί ότι οι Έλληνες αρνούνται να πάνε ως πρόβατα επί σφαγήν, υπάρχει πάντα ο υπέρτατος εκβιασμός, συνεχώς αναπαραγόμενος από την κυβέρνηση Παπανδρέου και τους πάντα πρόθυμους μιντιακούς και πολιτικούς (εκόντες και άκοντες) "φίλους" της: μια κανονικότατη και απολύτως επίσημη πτώχευση – πάντα ελεγχόμενη από τους δανειστές. Από την οποία η απόσταση θα είναι ελάχιστη όταν θα βρεθούμε, βάσει των αποφάσεων του Ιουλίου, υπό καθεστώς "επιλεκτικής χρεοκοπίας"».

Ας συνοψίσουμε: Στην καρδιά της Ευρώπης, στην ισχυρότερη χώρα της ευρωζώνης, εκπονείται ένα σχέδιο οικονομικής υπαγωγής των χρεοκοπημένων χωρών της περιφερειακής ευρωζώνης (και όχι μόνο!) στην απόλυτη κυριαρχία του γερμανικού κέντρου.

Εμπνευστής του είναι ο βιετναμικής καταγωγής, αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Φίλιπ Ρόσλερ.

Είτε λόγω καταγωγής και παραστάσεων είτε λόγω οικονομικής και κοινωνικής αντίληψης, ο Ρόσλερ ξεπατικώνει μοντέλα τύπου Κίνας και Κορέας προκειμένου να τα εφαρμόσει πρώτα στην Ελλάδα και, αν πετύχουν, θα επεκταθούν σε όλη την Ελλάδα και σε όποιες άλλες χώρες αυτό καταστεί εφικτό. Δηλαδή σε όσες χώρες αυτό επιτραπεί από τις κυβερνήσεις τους.

Πρόκειται για την κατάργηση κάθε είδους εργασιακού δικαιώματος και την απαλλαγή των επιχειρηματιών της Γερμανίας από τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους προς το ελληνικό κράτος – δηλαδή πάλι προς τον ελληνικό λαό.

Δεδομένου ότι σκοπεύουν να αναλάβουν – είτε μέσω του εξελισσόμενου ξεπουλήματος είτε με την εκμετάλλευση ελληνικών χρηματοδοτήσεων είτε μέσω των «ειδικών ζωνών» – τις υποδομές, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και (άγνωστο για την ώρα) μέρος του τραπεζικού συστήματος, η τελευταία εκκρεμότητα είναι... οι ίδιοι οι Έλληνες.

Κι αυτό, όμως, φαίνεται ότι ήδη έχει λυθεί. Η ελληνική κυβέρνηση δεν δείχνει σημάδια αντίστασης ή διαφωνίας.

● Και μόνον το ότι η ίδια έχει βαφτίσει την επερχόμενη δουλοπαροικία «Σχέδιο Μάρσαλ» είναι αρκετό.

● Το ότι (πάλι...) πανηγυρίζει για τις γερμανικές «επενδύσεις» είναι κάτι παραπάνω από ενδεικτικό της άποψής της για όλον αυτό τον σχεδιασμό.

● Το ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν κάμπτεται ούτε από το γεγονός ότι αυτού του είδους οι ζώνες είναι αντίθετες προς το ευρωπαϊκό δίκαιο (και Γερμανοί ειδικοί θεωρούν δύσκολο να εφαρμοστούν ακριβώς λόγω του ευρωπαϊκού δικαίου!) δείχνει την... αποφασιστικότητά της να μας ξεπουλήσει έως τον τελευταίο – με εξαίρεση τους ελάχιστους που θα αποτελέσουν την κάστα των... προπαγανδιστών.

Η ατάκα του Καπφέρερ ότι το καθεστώς είναι ζήτημα που θα «λύσουν» η ελληνική κυβέρνηση και η... Κομισιόν μόνον ανησυχίες μπορεί να προκαλέσει. Κυρίως επειδή προϊδεάζει για κάτι πολύ απλό: Ούτε τα μισθολογικά ούτε τα φορολογικά μέτρα ούτε η κατάργηση δικαιωμάτων για τους Έλληνες εργαζόμενους έχει φτάσει στο τέλος. Όπως και άλλοτε έχουμε πει, βρισκόμαστε μόνον στον «πρόλογο».

Τουλάχιστον, σε αυτή τη φάση, ας γνωρίζουμε καλά δύο πράγματα:

● Τι ακριβώς θα μας φέρει ο εμπνευστής του «Σχεδίου Μάρσαλ» Φίλιπ Ρόσλερ, ο οποίος θα μας κουβαληθεί στις 6-7 Οκτωβρίου, μαζί με 100 Γερμανούς επιχειρηματίες. Συνεπώς μπορείτε να ανατρέξετε στα δύο κείμενα που αναφέρονται πιο πάνω για να πάρετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.

● Ότι η επιτυχία του εφιαλτικού σχεδίου του κυρίου αυτού, κατά το πρώτο («περιορισμένο») στάδιο εφαρμογής του στην Ελλάδα, θα αποτελέσει το πρόκριμα για την επέκτασή του σε ολόκληρη τη χώρα μας και, εν συνεχεία, σε πολλές ακόμη ευρωπαϊκές χώρες.

axinosp