Γιαννακοχωρίτης

Ο Γιάννης είναι έξυπνο και προκομμένο παιδί.

Οι γονείς του, άνθρωποι της δουλειάς και οι δύο, τον καμάρωσαν όταν πήρε το πρώτο του πτυχίο στην πληροφορική και το μεταπτυχιακό του στο «μάρκετινγκ».

Τον είδαν να ξεκινάει από χαμηλά, φοιτητής ακόμη, σε γνωστή εταιρία πληροφορικής και να φθάνει, έχοντας αποδείξει την αξία του σε διάστημα μιας δεκαετίας, σε διευθυντικό πόστο.

Οι ώρες δουλειάς πολλές, όπως πολλές και οι προκλήσεις του αντικειμένου του.

Σε κανέναν όμως δεν προκαλούσε έκπληξη το γεγονός ότι ο Γιάννης τα κατάφερνε πάντα και έφερνε και νέες δουλειές, νέα συμβόλαια στην εταιρία.

Αλλά, είπαμε. Είναι έξυπνος και προκομμένος.

Σήμερα, έναν χρόνο άνεργος, αφού η κρίση οδήγησε σχεδόν στο λουκέτο και σε μαζικές απολύσεις την -πάλαι ποτέ κραταιά- εταιρία στην οποία δούλευε, ο Γιάννης, στα 40 του πια, σκέφτεται ότι μοναδικός δρόμος προς τα εμπρός είναι να φύγει «έξω».

Ευτυχώς, δεν έχει κάνει οικογένεια και παιδιά, σκέπτονται οι γονείς του.
Δεν είμαι βέβαιος ότι θα το σκεπτόταν και ο ίδιος, αν πράγματι είχε.

Στην Ελλάδα, δεν βλέπει «φως» για καλή δουλειά στον κλάδο του. Θα πρέπει να κάνει πολλούς συμβιβασμούς και αυτός είναι ασυμβίβαστος ακόμη και στην ιδέα, γιατί ξέρει ότι μπορεί να προσφέρει και να κερδίσει.

Αν όχι στην πατρίδα του, αλλού.

Το ξέρουν από ότι φαίνεται και οι μελλοντικοί του εργοδότες, στο Ντουμπάι, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Η δουλειά που του προσφέρουν καλή και στο αντικείμενό του και με αποδοχές που ούτε θα σκέπτονταν να δώσουν οι εταιρίες του τομέα στην Ελλάδα.

Σαν τον Γιάννη, σήμερα στη χώρα μας, είναι χιλιάδες.

Νέοι άνθρωποι, που είτε διερευνούν την επαγγελματική τους πορεία με τη σκιά της ανεργίας στο πλάι τους και κοιτούν πια μόνον «έξω» για μια δουλειά που να αντιστοιχεί στα προσόντα τους, είτε λίγο μεγαλύτεροι, οι οποίοι προσπαθούν να συνεχίσουν την καριέρα τους στο εξωτερικό, αφού μόνον εκεί βλέπουν «φως».

Στην Ελλάδα, είπαμε. Ύφεση και ανεργία.



Άλλοι, οι περισσότεροι, προσπαθούν ακόμη.

Πρόκειται για νέους ανθρώπους, το πιο υποσχόμενο κομμάτι της κοινωνίας μας, αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε «εθνικό πλούτο» της χώρας, γιατί βάσιμα ελπίζουμε ότι η τύχη του τόπου θα είναι καλύτερη στα χέρια τους.

Όμως, πολλοί από αυτούς σήμερα φεύγουν.

Οι Έλληνες συγκαταλέγονται στις πρώτες θέσεις κατάταξης των Ευρωπαίων που αναζητούν εξάσκηση ή εργασιακή εμπειρία στο εξωτερικό.

Σύμφωνα με στοιχεία από την ευρωπαϊκή «πύλη» Europass, η Ελλάδα κατατάσσεται ένατη σε απόλυτο αριθμό χρηστών που αναζητούν εργασία ή εργασιακή εμπειρία πέραν των συνόρων της χώρας τους, με 48.811 συμπληρωμένα βιογραφικά.

Αριθμός ιδιαίτερα υψηλός, αν αναλογιστεί κανείς τον πληθυσμό της Ελλάδας σε σύγκριση με αυτόν άλλων χωρών που προηγούνται σε αριθμό χρηστών, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Πολωνία.

Όπως σημειώνει ο ευρωβουλευτής κ. Γ. Παπανικολάου, ο οποίος κατέθεσε ερώτηση για το θέμα αυτό στην Κομισιόν, «η οικονομική κρίση οδηγεί όλο και περισσότερους Έλληνες να αναζητήσουν διεξόδους στο εξωτερικό. Όλα τα στοιχεία από κάθε κατεύθυνση εδώ και καιρό αυτό δείχνουν. Χρειάζονται πολιτικές συγκράτησης, ευκαιριών και επένδυσης του ειδικευμένου δυναμικού της χώρας. Πολιτικές που θα μας επιτρέψουν να αντιμετωπίζουμε με περισσότερη αισιοδοξία το μέλλον».

Από πού θα έρθουν αυτές οι πολιτικές;

Από πού θα έρθει αυτή η ανάπτυξη, για αυτά τα παιδιά, αλλά και για όλους εμάς, που συνεχίζουμε να πληρώνουμε τις «αμαρτίες» του κράτους;
EURO2day